Mafijne

Craszen Banditen

Zdaje się że większość jesli nie wszyscy tutaj jesteśmy Blogaczami. Dlaczego prowadzicie swojego bloga? Dlaczego nie pamiętnik? Chcecie żeby go ktoś czytał? Czy sprawdzacie, ilość odwiedzin, komenty, księgę gości? Piszecie dla samego pisania, czy uprawiacie ekschibicjonizm? Po co, dlaczego?

Rolling Eyes

myszkin

No hm. Ja piszę, bo mi Pol oddała bloga (nie chciała stracić domeny? Pol? Jak to było?) i... oczywiście skłamię jeśli powiem, że tylko dlatego nadal go prowadzę. Szczerze mówiąc rzadko piszę tam coś specjalnie osobistego. Raczej wrzucam jakieś przypadkowe teksty na temat sytuacji, które wydają mi się idealne do opisania, bo mają jakiś klimat. Czasem to są dialogi. Kiedyś po prostu dużo pisałam, a teraz moją jedyną aktywnością (prawie jedyną) jest blog. Lubię czasem pobawić się słowem, czy wrażeniem. A POZA TYM czasem notka ma swojego adresata i trafia dokładnie do niego Very Happy

Wszyscy inni mogą nie wiedzieć, ale właśnie ta osoba wie. To chyba jest rodzaj ekshibicjonizmu, ale czasem po prostu człowiek szuka miejsca, w którym mógłby się zrealizować/wykrzyczeć/pomarudzić i nie zawracać innym dupy swoją osobą Jezyk

...

I właściwie drugim kłamstwem byłoby powiedzenie, że nie lubię jak ktoś mnie komentuje. Lubię, bo zawsze jest jakaś szansa na dyskusję albo chociaż wyzwanie się od dupków Jezyk

mer

myszkin

Polgara

myszkin

Sway

Kiedyś pisałam bloga. Kilka lat temu. Był czymś w rodzaju wywalenia z siebie wszystkiego, co mnie dręczyło.
Opisałam w nim całą historię mojego związku z pewną osobą. Dzień po dniu dodawałam mały fragmencik naszej historii - takie coś w rodzaju telenoweli Wink

Pewnie dlatego to był blog a nie pamiętnik, bo jednak zależało mi żeby ktoś to zobaczył, przeczytał i coś tam napisał. To taki rodzaj spowiedzi. Nie stać mnie było na wyżalenie się komukolwiek z moich bliskich, więc rzuciłam to w przestrzeń.
Mówią, że takie wygadanie pomaga. Mi pomogło, nawet bardzo. Co więcej poznałam kilka ciekawych osób, które stały się zagorzałymi czytelnikami moich wypocin. Bardzo mi się spodobało, że mogę z nieznajomymi mi ludźmi anonimowo pogadać o tak bardzo osobistych sprawach.
Zawsze znajduje się ktoś, kto zaangażuje się i chce bezinteresownie pomóc... a może nie pomóc, tylko tak po ludzku i normalnie pogadać.
Dziś już nawet nie pamiętam jak ten blog się nazywał, bo kilka lat tam nie zaglądałam. W sumie to była jednorazowa impreza i została zamknięta żeliwną bramą na trzy spusty.

Obecnie wraz z Myszulcem, Shao, Kfajtkiem, Bandytą, Megi i Ptysiem redagujemy wspólnie połamanego bloga. Jeśli jest ktoś ciekawy to mogę podrzucić linka, jednak wchodzicie tam po uprzednim podpisaniu deklaracji, że nic wam się z głową lub innymi narządami nie stanie + trzy fotografie. Amen.

Polgara

mer

myszkin

A tak z innej beczki: ma ktoś jakieś strony z szablonami? Bo jakoś nic nie mogę sobie znaleźć, a wkurza mnie standard...